31.8.2020, సాయంత్రం 5 గంటలు
ఒక కవిసమ్మేళనం... నాకుఎదురైన ఒక మధురమైన సన్నివేశం గురించి
రాయాలనిపించింది.
నాకు గురు తుల్యులు, ఎం.ఏ., చదువుకుంటున్న
నాటి నుండి నేటివరకు నన్ను ఒక
కుటుంబసభ్యుడిగా ఆదరిస్తూ, నాకొక గార్డియన్ లా వ్యవహరించే ఆచార్య గుజ్జర్లమూడి కృపాచారి గారి ఆహ్వానం
మేరకు తెనాలి లోని ప్రసిద్ధి సాహిత్య, సాంస్కృతిక సంస్థ
‘శారదా సాహితీ సేవాసమితి’ ఆధ్వర్యంలో సోమవారం జరిగిన అంతర్జాల కవిసమ్మేళనానికి నన్ను అతిథిగా
పాల్గొనమని ఆహ్వానించారు. నా విద్యార్థులకు ఆన్ లైన్ క్లాసులు 5
గంటల వరకు ఉంటాయన్నాను. అయితే, 5 గంటల తర్వాతే
పెడతానన్నారు. అందువల్ల ఈ కవి సమ్మేళనం పాల్గొన్నాను. నా పాత్ర ఏమిటో చెప్పలేదు.
కానీ, కవి సమ్మేలనంలో చదువుతున్న కొన్ని కవితలను నిర్వాహకులు
నన్ను విశ్లేషించమన్నారు.
ప్రపంచం ఎదుర్కొంటున్న కరోనా గురించి చాలామంది కవితలు చదివారు. దాన్ని ఒక నిశ్శబ్ద తృతీయ
ప్రపంచ సంగ్రామం గా అభివర్ణించారు. మరికొంతమంది కరోనాను అనేక పార్శ్వాల్లో చూడవలసి
ఉందని రాశారు. మనలో ఉన్న
అహంభావం పోయేలా మనం సాటి మనుషులతో వ్యవహరించవలసిన మానవ సంబంధాలను కరోనా తెలిపిందని
కొంతమంది కవులు వర్ణించారు. పాంచభౌతిక జీవితం పంచభూతాలతో ఉన్న సంబంధాన్ని
తెలియజేసిందని తాత్వికంగా కూడా కొంతమంది కవిత్వం రాశారు. కరువు సమయంలో మనుషులు
ఎదుర్కొన్న ఇబ్బందులను ఆ సమయంలో కొంతమంది చూపిన సహకారాన్ని కూడా కొంతమంది కవులు
వర్ణించారు. కొంతమంది కవులు కరోనాకు ముందు ఈ ప్రకృతితో మానవుడు ఎంత సంతోషంగా తన
ఆనందాన్ని పెనవేసుకుని జీవించేవాడో, అది కోల్పోయిన తర్వాత
గాని దాని విలువ తెలుసుకోలేకపోయారని మరలా అటువంటి చక్కని వాతావరణం సమాజంలో
ఎప్పుడొస్తుందోనని ప్రజలంతా ఎదురుచూస్తున్నారని వర్ణించారు.
ఇంకొంత మంది కవులు మాతృభాష తెలుగులోని
ఔన్నత్యాన్ని కీర్తిస్తూ వివిధ పార్శ్వాల్లో
కవిత్వాన్ని చదివారు. కొంతమంది అకారాది క్రమంలో తెలుగు పదాలను కూర్చుకుంటూ తెలుగు
భాషకు గల సౌందర్యాన్ని ఆ
శక్తిని వివరించే లా కవిత్వాన్ని చదివి వినిపించారు.
సమాజంలో కొంతమంది తమ ఊరూ, పేరూ ఆశించకుండా
పనిచేస్తుంటారని శ్రామికుల
ఔన్నత్యాన్ని, నిష్కల్మషతను వర్ణించారు. నిజానికి వాళ్ళెవరో కానీ వాళ్ళ వల్లే మనం
సుఖసంతోషాలతో జీవిస్తున్నామనీ, దేశం సస్యశ్యామలమై, ప్రజలంతా పాడిపంటలను అనుభవిస్తున్నారని, వాళ్ళవల్లనే
దేశం అభివృద్ధి పథంలో పయనిస్తుందని, అయినప్పటికీ వాళ్లని మనం
విస్మరించడం జరుగుతోందని ధ్వనిమయంగా శ్రామికుల గొప్పతనాన్ని తెలియజేస్తూ కవిత
చదివారు.
ఆచార్య దార్ల వెంకటేశ్వరరావు చేస్తున్న వివిధ కవితలకు
తనదైన విశ్లేషణ చేయడం బాగుందని, శ్రోతలు,
కవులు బాగా ఆనందిస్తున్నారని మధ్య మధ్యలో ఆచార్య కృపాచారి గారు నాలో కొత్త
ఉత్సాహాన్ని నింపేవారు.
నన్ను కూడా ఒక
కవిత చదవమన్నారు. గతంలో రాసుకున్న నా కవిత నాలో నీలో - నాన్న చదివి
వినిపించాను. తండ్రి ప్రాధాన్యాన్ని వివరించే
ఆ కవితను ప్రజెంటేషన్ ద్వారా చదివి వినిపించాను. ప్రతి ఒక్కరికి
తల్లిదండ్రుల నిజమైన విలువ పిల్లలు పుట్టినప్పుడు తెలుస్తుందని వాళ్లను పెంచడంలో,
సుఖసంతోషాలతో పాలుపంచుకోవడంలో ఉన్న ఆనందం మరలా తన తల్లిదండ్రులను
గుర్తు చేసేలా ఉంటుందని ఆ కవిత సారాంశం. ఆ కవితను మరోసారి ఇక్కడ పెడుతున్నాను.
నువ్వు భయాన్నవతలకు విసరేసి
విశ్వాసాన్నంతా పరుచుకొని
నా యెదపై అలా గంతులేస్తుంటే
నీ గొంతు పలికే కేరింతలన్నీ
మా నాన్న కళ్ళ నుండి రాలిపడుతున్న
ఆనందభాష్పాలనిపిస్తున్నాయి
నువ్వు నా భుజమ్మీద నిలబడి
నీ రెండు చేతుల్నీ ఆకాశం వైపు
చూపిస్తున్నప్పుడల్లా
మళ్ళీ మా నాన్న చేతుల్నే ప్రే
మగా తాకుతున్నట్లనిపిస్తుంది
నువ్వు నా ఒడిలో గువ్వలా ఒదిగిపోతున్నప్పుడల్లా
మా నాన్న మా కోసమెలాకరిగిపోయాడోనంటూ
గుండె మరింత గట్టిగా కొట్టుకుంటున్నట్లనిపిస్తుంది
నువ్వు నా చుట్టూ అలా ఆడుకుంటుంటే
మా నాన్నే నాతో ఆడుకుంటున్నట్లనిపిస్తుంది
నాన్నా!
నువ్వు నాకో ఆత్మవిశ్వాసపు ఆకాశం
నువ్వు నాకో నిత్య పరిమళాల ఆనందపు జల్లు
నువ్వు నాకో రంగురంగుల ఇంద్రధనస్సు
నీలోని నేనే
నాలోని నువ్వు
నీతో మళ్ళీ ఆడుకోవడమంటే
నవ్వుల పూదోటలో విహరించడమే!
-ఆచార్య
దార్ల వెంకటేశ్వరరావు,
దీనితో పాటు తెలుగు భాష
ఔన్నత్యాన్ని చాలామంది కవులు కవిత్వం ద్వారా వినిపించారని చెబుతూ, సౌత్ ఆఫ్రికా తెలుగు సమాఖ్య వారు 29వ తేదీ ఆగస్టు 20 20 న అంతర్జాలం ద్వారా జరిగిన ఒక
సమావేశంలో నేను ప్రసంగిస్తూ ఒక పద్యం చెప్పానని ఆ పద్యాన్ని ఈ సందర్భంగా చదివి
వినిపించాను.
అమ్మమాటవోలె అమృతంబు కురిపించె
గగన గంగవోలె కవనమయ్యె
తెలుగు భాష భువిని వెలుగించు చుండెరా
దారి పూల తోట దార్ల మాట!
నాగురించి కవిసమ్మేళనంలో ప్రసంగించిన వక్త
ఈ కవిసమ్మేళనంలో ఒకాయన (ఆయన
పేరు తెలుసుకొని మరలా అప్ డేట్ చేస్తాను) కవి సమ్మేళనంలో నేను కవిత చదవడం కోసం కాదు, మీరు అనుమతిస్తే
ఆచార్య దార్ల వారి గురించి మాట్లాడాని అన్నారు. అనుకోకుండా ఇదేమిట్రాబాబూ... నా
గురించి ఆయన ఏమి మాట్లాడతారో అనే ఆందోళన మనసులో ఉన్నా, దేన్నైనా ఎదుర్కోవడానికి
సిద్ధమయ్యాను. సభను నిర్వహిస్తున్న ఆచార్య కృపాచారి గారు, తదితరులు ఆయనకి
అనుమతిచ్చారు. ‘‘ వెంకటేశ్వరరావుగారు నమస్కారం, నేను ఎవరో తెలుసా... నా పేరు..’’ చెప్పారు...కానీ నా మనసంతా ఏదో ఆందోళనలో సరిగ్గా వినిపించుకోలేకపోయాను.
అప్రయత్నంగా నమస్కరించాను. తర్వాత ఆయన మాట్లాడుతూ ‘‘మాది తూర్పుగోదావరి జిల్లా’’ అన్నారు. హమ్మయ్య
అనిపించింది. అంతే కాదు, మాది ‘‘చెయ్యేరు’’ అన్నారు. ‘అవునండి...నాది ఆ పక్కనే చెయ్యేరు అగ్రహారం ’ అనే మాట అప్రయత్నంగా జారిపడిది. ఆయన మాటతో నాకు మరింత రిలీఫ్ అనిపించింది. మీరు
నాకు బాగా తెలుసు అన్నారు. ఇక శ్రోతల్ని ఉద్దేశించి మాట్లాడారు. ‘‘ ఆచార్య దార్ల
వెంకటేశ్వరరావుగారు, మా తూర్పుగోదావరి జిల్లా గర్వించే ఆణిముత్యం. ఆయన ఎంతో
ఆత్మవిశ్వాసంతో ముందుకెళతారు. ఒక చిన్న గ్రామం నుండి నేడు హైదరాబాదు సెంట్రల్
యూనివర్సిటీలో ఫ్రొఫెసర్ గా ఉండి, ఆయన మా తూర్పుగోదావరి జిల్లాకే గొప్ప పేరు
తెచ్చారు. ఆయన్ని చూసి మాకెంతో గర్వంగా అనిపిస్తుంది. ఆయన మాకెంతోమందికి
ఆదర్శప్రాయం. ఆయన ఈ స్థితికి రావడానికి ఎంత కష్టపడ్డారో నాకు కూడా తెలుసు. ఆయన ఆత్మ విశ్వాసమే ఆయన్ని ఇలా నిలదొక్కుకునేలా చేసింది.’’...ఇలా
ఆయన ప్రశంసలు కురిపిస్తుంటే నాకు తెలియకుండా ఆనందభాష్పాలు రాపిపోయాయి.,
ఇది నిజంగా నా జీవితంలో
అనూహ్యంగా ఎదురైన ఒక మధురమైన సన్నివేశం.
ఆ మాటలకు ధన్యవాదాలు తెలియజేసి,
నేనిలా ఉండడానికి ఆచార్య కృపాచారిగారు లాంటి వారు ఎంతోమంది కారణమని, జీవితంలో
క్రమశిక్షణ, వినయం, నిరంతరం శ్రమించడం పెద్దవాళ్లనుండి నేర్చుకున్నానని, మీ లాంటి
సహృదయుల తోడ్పాటే నన్ను ఈ స్థితిలో ఉంచిందని కృతజ్ఞతలు చెప్తూ గొప్ప రిలీఫ్ గా
ఫీలయ్యాను.
ఈ కవి సమ్మేళనంలో మైసూరు
విశ్వవిద్యాలయానికి చెందిన డాక్టర్ రామనాథం నాయుడుగారు, శ్రీ హనుమంతరావుగారు, డా.
జ్యోతి స్వరూపరాణి గారు, బేబి రత్నకుమారిగారు, గోపాల కృష్ణమూర్తిగారు, రఘునారాయణగారు,
సత్యనారాయణగారు, శంకరాచారి గారు, లలితానంద ప్రసాద్ గారు, ఫణీంద్రగారు,ఆలూరి
విల్సన్ గారు తదితరులు పాల్గొని మంచి కవిత్వం చదివారు.
కరోనా సమయంలో, ఇంటికే
పరిమితమైనా, తమ భావాలు ఏదొకలా విస్తరిస్తున్న కవులను, సాహితీ వేత్తలను
అభినందిస్తున్నాను.
-ఆచార్య దార్ల వెంకటేశ్వరరావు, 1.9.2020
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి