నాన్న స్మృతిలో

నాన్నా నీ కోసం...

మూడు నెలలకు ముందే మేమన్నీ సిద్దం చేసుకున్నాం
మా  భారాలన్నీ పక్కనపడేసి దూరాలన్నీ దగ్గర చేసే నీ కోసం
అన్నీ సర్దుకుని మరీ  ఎదురుచూశాం
నువ్వు పంచిన ఆ ప్రేమ పరిమళాల్ని  గుర్తుచేసుకుంటూ
నీపై మా కన్నీటి పుష్పాల్ని అభిషేకించాలనుకున్నాం
నువ్వు కరిగిపోతూ మాకు పంచిన
ఆ వెలుతురు కిరణాల్ని గుర్తు చేసుకుంటూ
నీ దగ్గర క్రొవ్వొత్తుల్లా కరిగిపోవాలనుకున్నాం
ఆ సమాధి చుట్టూ కూర్చుంటే
నువ్వు మమ్మల్ని లాలించిన ఆ అనుభూతే మళ్ళీ
నీకోసం నిరీక్షించే ఆ పావురాల్లాగే మా కోసం ఎదురుచూసే
మనవాళ్ళందరినీ జ్ఞాపకార్థకూటమిలో కలవాలనుకున్నాం
మేమంతా మళ్ళీ ఒకేకుటుంబమై
 ఆ కన్నీటి ప్రార్థనలతో మా కల్మషాలన్నీ కడిగేసుకోవాలనుకున్నాం

ఇంతలోనే ఒక విషపు  నవ్వేదో పులుముకుంటూ
ఒక కరోనా సాతానేదో మా ఇళ్ళముందుమాటేసింది
మమ్మల్ని కాళ్ళు కదలనీయనంటూ కత్తిపట్టినిలుచుంది

నాన్నా... నువ్వెక్కడున్నా
నీ బిడ్డలు ఎన్ని దినాలైనాసరే ఇళ్ళనుండి కదలనివ్వకపోయినా
కన్నీటి ప్రార్థనలో నిన్నే గుర్తు చేసుకోవడాన్నాపగలదా?
ఆ తండ్రి ఆ కుమారుడు కిచ్చినట్లే
నీకార్యదీక్షాదక్షతలోని ఆ శక్తిని మాకూ ప్రసాదించు!
ఆ సాతాన్ని జయించి
మళ్ళీ మనం కుటుంబమంతా కలిసి  ప్రార్థించే శక్తినివ్వు!
-ఆచార్య దార్ల వెంకటేశ్వరరావు, సెంట్రల్ యూనివర్సిటి, హైదరాబాదు.
ఫోను: 9182685231

30.03.2020