ఆ రాత్రి

ఆ క్షణంలో ఎందుకలా విలవిల్లాడిపోయాను
ఏ అనుబంధాన్నో నాలో ఫిక్సిడ్ డిపాజిట్ చేసీ
అర్థాంతరంగా లాగేసుకొన్నట్లు
ఆక్షణంలో ఎందుకలా విలవిల్లాడిపోయాను

గదిలోకొస్తే ఏదో కోల్పోయిన వెలితి
నిండిపోతున్న ఒంటరితనం
బరువెక్కి పోతున్న హృదయం
భవిష్యత్తు ముందే తెలియడమెంత నరకం!

బయటికి పోతే
నీతో విహరించిన స్థలాల వెక్కిరింత
ప్రతిదానిలోనూ నువ్వే
నాకు మనశ్శాంతి లేకుండా పోతుంది!
నువ్వెళ్ళి పోయే తారీఖు నిర్ణయమైనప్పుడే
నాలో ప్రవేశించిన ఆందోళన, అసహనం...!
శత్రుముసుగు కప్పడానికెంత ప్రయత్నం
నిన్ను జయించలేకపోతున్నాను

ఉషః కాల తుషార బిందువూ
ఈ సాయంకాల సూర్యకిరణాలు
అలాగే నిలిచిపోవాలనుకున్నా
ఎక్కాల్సిన రైలూ, దిగాల్సిన ప్లాట్ ఫారం
జీవన్మరణ ప్రయాణాల రైలాగదు!

అమావాస్యకు దగ్గరవుతున్న చందమామ
జీవితాన్ని రోజూ భయపెడుతుంది

మమతాను భంధాల్ని పెంచుకోవటం
రాగద్వేషాలు త్రుంచుకోవటంజీవులకే కాదు.
స్థలకాలాలకీ అతీతంకాదేమో!!
-డా.దార్ల వెంకటేశ్వర రావు