ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారు- ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం
-ఆచార్య
దార్ల వెంకటేశ్వరరావు,
అధ్యక్షులు, తెలుగు
శాఖ, స్కూల్ ఆఫ్ హ్యుమానిటీస్,
యూనివర్సిటీ
ఆఫ్ హైదరాబాద్, హైదరాబాద్ -500 046
ఫోన్: 918268523
సుమారు నూరు రచనలను చేసిన ప్రసిద్ధ పరిశోధకులు, కవి, ఆచార్య ఆర్వీయస్
సుందరంగారితో నాకున్నపరిచయాన్నీ, తద్వారా నాకు తెలిసిన ఆయన వ్యక్తిత్వాన్నీ, ఆయన
రచనలపట్ల గల నా అభిప్రాయాల్నీ, ముఖ్యంగా ఆయన డి.లిట్., కోసమే రాసినప్పటికీ జానపద
విజ్ఞానం, జానపద సాహిత్యానికి ఆ పస్తకం ఇచ్చిన మౌలిక భావనల్నీ, ఆయన రచించిన
‘పరిశోధన పద్ధతులు’ పుస్తకం చిన్నదే అయినా, ఆ రోజుల్లో తెలుగు భాషాసాహిత్య పరిశోధకులకు అది ఒక
ముఖ్యమైన గ్రంథంగా ఉపయోగపడిన విధానాన్నీ ఈ
వ్యాసంలో వివరించాలనుకుంటున్నాను. ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారి
బయోడేటానే ‘రాళ్ళపల్లి సుందరం రచనలు 100
వివరణాత్మక సూచి’ పేరుతో ఒక పుస్తకమే వెలువడింది. ఆర్వీయస్ సుందరం అని ప్రసిద్ధి చెందిన వీరి పూర్తి పేరు
రాళ్ళపల్లి వెంకట సుబ్బు సుందరం. స్వంత ఊరు నెల్లూరు అయినప్పటికీ రాజమహేంద్రవరం,
మైసూరు ప్రాంతాల్లో ఉద్యోగం చేయడం వల్ల ఆ ప్రాంతాలతో ఆయనకు ఎంతో అనుబంధం ఉంది.
ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారితో
పరిచయం:
నేను ఎం.ఏ. తెలుగు చదువుకొనేటప్పుడు మొట్టమొదటిసారిగా ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారి పేరు విన్నాను. అప్పుడు మాకు జానపదసాహిత్యం కంపల్సరీ సబ్జెక్టుగా ఉండేది. అందువల్ల జానపదసాహిత్యానికి సంబంధించిన అనేక పుస్తకాలను చదువుతున్న క్రమంలో ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారి ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం గ్రంథాన్ని చూశాను. దాన్ని కొనుక్కున్నాను. నేటికీ నా వ్యక్తిగత గ్రంథాలయంలో అది బైండింగ్ చేయించుకొని మరీ దాచుకున్నాను. ఆ తర్వాత పరిశోధన చేస్తున్నప్పుడు ‘పరిశోధన పద్ధతులు’ పుస్తకం చూశాను. అది చిన్నపుస్తకమే కావచ్చు. కానీ, ఆ రోజుల్లో ఆ పుస్తకం పరిశోధనకు సంబంధించిన అనేక విషయాల్ని అవగాహన చేసుకోవడానికి నాకెంతగానో ఉపయోగపడింది. ఆ తర్వాత బెంగుళూరు నుండి ఒక పుస్తకంలా అనిపించే ‘చైతన్యకవిత ’పత్రిక వచ్చేది. దానికి ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారు కూడా ఒక సంపాదకులుగా ఉండేవారు. తర్వాత కాలంలో దానిలో ఆయన పేరు కనిపించలేదు. ఆయన సంపాదకులుగా ఉన్నప్పుడు వచనకవిత్వం వచ్చేది. తర్వాత ఆ పత్రికలో పద్యకవిత్వానికే ప్రాధాన్యాన్నిచ్చారు. దానిపట్ల ఆధునికులకు ఆసక్తి తగ్గిపోసాగింది.
అది అలా ఉంటే, ఆచార్య మాడభూషి సంపత్ కుమార్ గారు సంశోధన పేరుతో పరిశోధకులు, విద్యార్థుల
పరిశోధన వ్యాసాలను తీసుకొస్తున్నారని తెలిసి మా పరిశోధక విద్యార్థులచేత వ్యాసాలను
రాయించి పంపించాను. అలాగే, నేను కూడా ఒక వ్యాసాన్ని పంపించాను. కేవలం పరిశోధక
విద్యార్థులకే ఒక సంచిక ‘సంశోధన’ సంచికను ప్రచురించారు. నాలాగే పంపించిన అధ్యాపకుల
వ్యాసాలను ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరం, ఆచార్య మాడభూషి సంపత్ కుమార్ గార్ల
సంపాదకత్వంలో సంశోధన (త్త్రైమాసిక పత్రిక) పేరుతో ఒక పత్రికను తీసుకొస్తున్నారని, దానిలో వేస్తున్నారని తెలిసింది. నేను 2016, డిసెంబరులో ఆ వ్యాసాన్ని (ప్రపంచీకరణ నేపథ్యంలో సాహిత్య విమర్శ పదజాలం’ ) పంపించాను. తర్వాత ఆ పత్రిక రాలేదని ఊరుకున్నాను. కానీ, నా వ్యాసం మాత్రం ద్రావిడ విశ్వవిద్యాలయం, కుప్పం వారి ఆధ్వర్యంలో
కొత్తగా ఒక పరిశోధన ప్రారంభించాలని
ప్రయత్నించారనీ, దాని పేరు ‘ద్రావిడ భారతి’ అనీ, అందులో నా వ్యాసం ఆ పత్రిక తొలి
సంచిక (సంపుటి-1, సంచిక-1, మే 2018, ISSN: 2319-3905,పుట:86-96)లోనే
వచ్చిందని 2021లో సాహితీ
మిత్రుల ద్వారా తెలిసింది. నిజానికి నేను ఆ వ్యాసాన్ని ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారి
ప్రోత్సాహంతోనే పత్రికకు పంపించాను.
ఆ తర్వాత అంటే, అక్టోబర్, 2019లో
ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారితో ఫోనులో తరచుగా
మాట్లాడే అవకాశం దొరికింది. దీనికి కారణం గుంటూరు శేషేంద్రశర్మగారిపై
జరిగిన ఒక సదస్సు. మా తెలుగుశాఖ, డీన్, స్కూలూ ఆఫ్ హ్యుమానిటీస్ సంయుక్త
ఆధ్వర్యంలో గుంటూరు శేషేంద్రశర్మగారి ధర్మనిధి వార్షిక స్మారకోపన్యాసం (Endowment Lecture) తో పాటు ఒకరోజు జాతీయ సదస్సుని కూడా నిర్వహించాలని తలపెట్టింది. దానికి నేనొక
సదస్సు సమన్వయకర్తగా వ్యవహరించాను. ఈ కార్యక్రమంలో ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారు
తప్పనిసరిగా మాట్లాడాలని గుంటూరు శేషేంద్రశర్మగారి సతీమణి ఇందిరాదేవి ధన్ రాజ్
గిరి గారు పట్టుపట్టారని తెలిసింది. ఆ సందర్భంగా ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారితో
తరచుగా మాట్లాడవలసి వచ్చింది. అప్పుడు ఆయనలోని సహృదయతను, పాండిత్యాన్ని,
ప్రోత్సాహాన్ని ప్రత్యక్షంగా తెలుసుకోగలిగాను. ఆ సదస్సు పూర్తైన తర్వాత కూడా
కొన్నాళ్లపాటు ఆయనతో నా పరిచయం కొనసాగింది. ఆ పరిచయం వల్లనే నేను ఆయన రచించిన
ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం’ గ్రంథంపై చెన్నైలో జరిగిన అంతర్జాతీయ సదస్సులో
మాట్లాడాను. సర్ త్యాగరాయ కళాశాల, చైన్నై తెలుగుశాఖ అధ్యక్షులు డా.మానమ
మునిరత్నంగారు 22,23 ఆగస్టు 2020 రెండు రోజుల పాటు ఐక్యుఏసి సహకారంతో అంతర్జాలం ద్వారా ‘ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరం
జీవితం-సాహిత్యం’ అనే అంశంపై అంతర్జాతీయ సదస్సు (వెబినార్) నిర్వహించారు. 22
ఆగస్టు 2020 వ తేదీ మొదటి సమావేశానికి నేను అధ్యక్షత వహించి, ఆచార్య ఆర్వీయస్
సుందరంగారి ‘ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం’ పై పత్రసమర్పణ చేశాను. ఆ పత్రాన్ని ఈ
వ్యాసంలో పూర్తిగా పెట్టడం లేదు. కేవలం దానిలోని ముఖ్యాంశాలను మాత్రమే పరిచయం
చేస్తాను. ఆయన చేసిన పరిశోధన నేటికీ జానపద విజ్ఞానం, జానపద సాహిత్యం చదువుకునే
విద్యార్థులకు, పరిశోధకులకు, అధ్యాపకులకు ఎంతగా ఉపయోగపడుతుందో, దానిలోని మౌలిక
పరిశోధనాంశాలను మాత్రమే వివరిస్తాను.
ఆంధ్రుల
జానపదవిజ్ఞానం :
ఆర్వీయస్ సుందరంగారు ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం గ్రంథాన్ని తన డి.లిట్
పట్టాకోసం మైసూరు విశ్వవిద్యాలయం, మైసూరు
వారికి సమర్పించిన పరిశోధన గ్రంథం. దీని ప్రథమ ముద్రణ 1983లో రెండువేల ప్రతులను
ఆంధ్రప్రదేశ్ సాహిత్య అకాడమీ, హైదరాబాదు వారు ప్రచురించారు. ఈ పుస్తకానికి ‘తొలిపలుకులు’
పలుకుతూ ఇరివెంటి కృష్ణమూర్తిగారు ‘‘ విద్యార్థులకూ, పండితులకూ,
పరిశోధకులకూ, భాషాభిమానులకూ, సంఘసేవకులకూ ఈ పుస్తకం ఎంతగానో ఉపయుక్తమైనది’’గా
పేర్కొన్నారు.
జానపదులు
నిరక్షరాస్యుల కావచ్చు, కానీ నిరక్షరాస్యుల్లో
మాత్రమే జానపదత్వం
ఉండదనీ, అక్షరాస్యుల్లో
కూడా జానపదత్వం ఉంటుందనేది ఈ గ్రంథంలోని ఒక ప్రతిపాదన. ఆంధ్రుల సంస్కృతి లోని ప్రత్యేకత కూడా ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం
లో కనిపిస్తుందనీ, దీనివలన చదువుకున్న వాళ్ళు చదువుకో
లేనివాళ్ళనే భేదం
లేకుండా ఆంధ్రుల సంస్కృతిని అవగాహన
చేసుకోవడానికి ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం దోహదం చేస్తుందని ఈ గ్రంథం ద్వారా ఆయన
నిరూపించారు. లిఖిత సాహిత్యం లోని సంస్కృతి
మాత్రమే ఆంధ్రుల సంస్కృతి గా భావించడం సరైంది కాదనీ, ఆంధ్రుల
సంస్కృతి ఎంతో విస్తృతమైందనీ, అది విస్మరణకు గురైందని,
దాన్ని గుర్తించడం
ద్వారా ఆ సంస్కృతిలోని మూలాలను గుర్తించగలమనే ఒక బలమైన ప్రతిపాదన ఈ పరిశోధనలో
కనిపిస్తుంది.
మన సాహిత్యంలో ఉన్న
ఔన్నత్యాన్ని గుర్తించాలనీ, అలా గుర్తించకుండా
మన పొరుగు రాష్ట్రాల్లోని భాషా, సాహిత్యం, సంస్కృతులను, లేదా ప్రపంచ దేశాల లోని ఇతర
సాహిత్యాన్ని చూపిస్తూ దాన్ని మనం అనుసరించడానికో, దాని
గొప్పతనాన్ని ఒప్పుకోవడానికో చేసినంత ప్రయత్నం మన మూలాల్లోకి వెళ్ళి, దాని కనుగొనడానికో, గుర్తించడానికో ప్రయత్నం
చేయలేకపోతున్నామనే ఒక
ఆవేదన కూడా ఈ పరిశోధన చేయడానికి కారణంగా కనిపిస్తోంది.
ఆంధ్రుల జానపద
విజ్ఞానం అక్షరాస్యులు నుంచి మాత్రమే కాకుండా నిరక్షరాస్యులు అయినప్పటికీ ఎంతో
జీవిత అనుభవంతో చెప్పిన, ఆచరించిన వాటిని పరిశోధకుడు విస్తృతంగా
క్షేత్ర పర్యటన చేసి
ఈ గ్రంథాన్ని రూపొందించారు. ఈ పరిశోధనకు తనదైన పరిశోధన విధానాన్ని అనుసరించారు. ఆ
పద్ధతులను ఈ గ్రంథంలో వివరించారు. ఇవన్నీ ఒక మౌలికమైనటువంటి పరిశోధనలు చేసేవారికి
ప్రేరణగానూ, క్షేత్ర పర్యటన ద్వారా గొప్ప పరిశోధన ఫలితాలను
సాధించవచ్చని చెప్పడానికి నిదర్శనంగానూ
‘ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం’ అనే ఈ పరిశోధన గ్రంథం నిలుస్తుంది.
ఈ గ్రంథ రచన ఉద్దేశ్యాన్ని లక్ష్యాన్ని పరిశోధకుడు ఆర్వీయస్ సుందరం గారు ‘స్థాపన’
పేరుతో చెబుతూ '' తెలుగువారి సంస్కృతి లోని
ప్రత్యేకతను ప్రతిబింబించే కావ్యాలు ఏమిటని ఎవరైనా అడిగితే మనం శిష్టకావ్యాల్ని
చూపించి తప్పించుకుంటున్నాం, కానీ మనం ఆత్మవిమర్శ చేసుకుంటే,
జానపద విజ్ఞానం వైపు చూపు సాధించక తప్పదు''అన్నారు.
దీనివల్ల తెలుగులో మౌలిక పరిశోధన జరగవలసిన తీరుతెన్నులను ఆయన ప్రస్తావించారు. ఆ
లక్ష్యంతోనే ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞాన సంపద అని నేడు ప్రపంచంలోని వివిధ ప్రాంతాలలో
జరుగుతున్న కృషిని దృష్టిలో ఉంచుకుని ఈ పుస్తకాన్ని రాశారు.
జానపద విజ్ఞాన విభజన పరిశీలన శాస్త్రీయంగా జరగడానికి మార్గాన్ని తనకు తెలిసినంతవరకు
తెలియజేయడం, ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం లోని ప్రత్యేకతను వీలైనంతవరకు
వెలికితీసి చెప్పడం వారి ధ్యేయంగా ముందుగానే తన పరిశోధన లక్ష్యాన్ని
చెప్పుకున్నారు. కాబట్టి ఈ పరిశోధనలో
మౌలికమైనటువంటి అంశాలు ఉన్నాయి. ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం ద్వారా ఆంధ్రుల సంస్కృతి
లో కనిపించే విశేషమైన అంశాలనూ వెలికి తీయాలనే తపన ఈ పరిశోధనలో కనిపిస్తుంది.
ఈ గ్రంథాన్ని వారి ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారు తమ అమ్మ
గారికి అంకితం ఇచ్చారు.
''అమ్మా!
నిఘంటువులో అర్థాలు ఉండవచ్చు-
కానీ
పరమార్థం లభించదు
సహనానికి, సౌశీల్యానికి
నిజమైన అర్థాన్ని
మీ జీవితపు పుటల్లోనే చూచాను
తెలుసుకున్నాను, అనుసరించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను
దారుణమైన జీవిత యజ్ఞానికి
దేహాన్ని, మనసును
అర్పిస్తూ కూడా సంయమనం కోల్పోని నీవు
ఒక్కనాడైనా కన్నెర్ర చేసి ఉంటే
నేను వ్యథాగ్నికి ఆహుతి
అయ్యేవాణ్ణి
నేను నేనుకానమ్మా- నీ కొడుకుని
అందుకే
నా శక్తియుక్తిల్ని ధారపోసి
రాసిన ఈ పుటల్ని
నీకర్పిస్తున్నా.
కొంచెం
అతిశయోక్తిగా అనిపించవచ్చేమో గానీ తెలుగు ప్రాంతాల్లో ఉన్న వాళ్ళకంటే కూడా తెలుగు
భాషా సాహిత్యాల పట్ల ఎంతో అభిమానం ప్రదర్శించేవాళ్ళలో ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరం గారి
స్థానం విస్మరించలేనిది. ఉపన్యాసాలు చెప్పి వదిలేయడమో, మాట మాత్రంగా
అనడమో కాకుండా ఆచరణలో తెలుగు వాళ్లకు ఆయన చేసినటువంటి కృషి ఎలాంటిదో ఈ ''ఆంధ్రుల జానపద
విజ్ఞానం'' గ్రంథం ద్వారా స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. దీనిపై నేను ప్రత్యేకంగా ఒక వ్యాసాన్ని రాశాను.
కనుక, దాన్నిక్కడ మళ్ళీ పెట్టాలనుకోవడం లేదు. కానీ, నాకు ఆర్వీయస్ సుందరంగారు అంటే
ఆయన తెలుగు భాష ప్రాచీన హోదా గురించి చేసిన కృషితో పాటు, భారతీయ సాహిత్యంలో ఉన్న
శాస్త్రవిజ్ఞానాన్ని సరైన రీతిలో మనవాళ్లు అందించలేక, పాశ్చాత్యులదే విజ్ఞానంగా
భావిస్తున్నారనే ఆయన భావాలను గమనిస్తూనే ఆంధ్రుల జానపద విజ్ఞానం, తెలుగుపరిశోధన
పద్ధతులపై రాసిన పుస్తకాలే నాకు మదిలో ముందుగా మెదులుతాయి. వాటన్నింటినీ ఇక్కడ చెప్పుకోలేం. అందువల్ల ఆయన
తెలుగు పరిశోధన గురించిన పడిన తపనకు నిదర్శనంగా నిలిచే పుస్తకం ‘పరిశోధన పద్ధతులు’
గురించి ఇక్కడ ప్రస్తావిస్తాను.
పరిశోధన పద్ధతులు:
తెలుగులో పరిశోధన
పద్ధతులను తెలిపే పుస్తకాలు చాలా తక్కువ. తెలుగులో చాలామంది పరిశోధకులకు స్టైల్
షీట్స్ (Style Sheets) అంటే ఏమిటో తెలియదని
చెప్పడానికి కూడా ఎంతో చింతించాల్సిన పరిస్థితి. కొన్ని తెలుగు శాఖల్లో పరిశోధన
విధానాన్ని ప్రత్యేకంగా బోధించకుండానే తమ విద్యార్థుల పరిశోధనలను పూర్తి చేయించేస్తున్నారు.
తెలుగు పరిశోధన తీరు తెన్నులకు బాధపడుతూ అనేక మంది పత్రికల్లోను, ప్రత్యేక
సంచికల్లోను తమ విచారాన్ని వ్యక్తచేస్తున్నారు. పరిశోధన తీరుతెన్నులు గురించి
చర్చించేలా ‘అభ్యుదయ విమర్శ’ పేరుతో ఒక విశేష
సంచికనే తీసుకొచ్చింది. ఇటువంటి పరిస్థితుల్లో డా.ఆర్వీయస్ సుందరంగారు ‘పరిశోధన
పద్ధతులు’ పేరుతో ఒక పుస్తకాన్ని రచించారు. దాన్ని యువభారతి, హైదరాబాద్ వారు 1990
ప్రచురించారు. అంతకు ముందు తెలుగు అకాడమీ
‘పరిశోధన సంహిత’ పేరుతో 1975లో ఒక గ్రంథాన్ని ప్రచురించారు. అది మెథడాలజీ కంటే
తెలుగు పరిశోధన వివరాలను, పరిశోధనలను విశ్లేషించింది. అయినప్పటికీ దానిలో
నిష్ణాతులైన వారు రాసిన వ్యాసాల వల్ల తెలుగు పరిశోధన వికాసాన్ని గుర్తించడానికి ఆ
పుస్తకం ఉపయోగపడుతుంది. దీని తర్వాత ఆంధ్రప్రదేశ్ సాహిత్య అకాడమీ, హైదరాబాద్ వారు 1983లో
పరిశోధనపై ఒక బృహత్ గ్రంథాన్ని ప్రచురించారు. దీనికి దేవులపల్లి రామానుజరావు,
పి.ఎస్.ఆర్.అప్పారావు,జి.వి.సుబ్రహ్మణ్యం, ఇరివెంటి కృష్ణమూర్తిగారు సంపాదకులుగా
వ్యవహరించారు. మన తెలుగులో జరిగిన పరిశోధనలను విశ్లేషించుకొని, భవిష్యత్తులో
జరగవలసిన పరిశోధనల అవగాహనకు ఈ పుస్తకం ఎంతగానో దోహదం చేస్తుంది. దీని
తర్వాత 1985లో గంధం అప్పారావు, కాళిదాసు సూర్యనారాయణగార్లు ‘పరిశోధన పద్ధతులు’ పేరుతో
ఒక చిన్న పుస్తకాన్ని తీసుకొచ్చారు. పరిశోధన విధానం గురించి కొన్ని విషయాల్ని ఈ
పుస్తకం పరిచయం చేసింది. కానీ, చెప్పవలసిన విషయాలను సగంలోనే ఆపేసినట్లుగానో,
మరిన్ని విషయాలను తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఉన్నట్లో ఈ పుస్తకం అనిపించేలా చేసింది. ఆ
లోటుని కొంతవరకు తీరుస్తూ పరిశోధన పద్ధతుల గురించి డా.ఆర్వీయస్ సుందరంగారి
పుస్తకం వచ్చింది. ఈ పుస్తకం గురించి
ఆచార్య జి.వి.యస్.సుబ్రహ్మణ్యంగారు ‘ఒక ప్రామాణిక గ్రంథంగా ప్రాణంపోశార’’ని
రచయితను ప్రశంసించారు. ‘‘విశ్వవిద్యాలయాలలో ఏదైనా విషయాన్ని స్వీకరించి, సమగ్ర పరిశోధన గావించి, సిద్ధాంతవ్యాసాన్ని
తయారుచేసి సమర్పించాలంటే అనుసరించాల్సిన పద్దతును వివరించడమే’’ లక్ష్యంగా ఈ పుస్తకాన్ని
రచించినట్లు రచయిత డా.ఆర్వీయస్ సుందరంగారు తన‘ప్రవేశిక’లో స్పష్టంగా పేర్కొన్నారు.
దీనితో పాటు తెలుగు పరిశోధనలో ముఖ్యంగా భాషా, సాహిత్య రంగాల్లో జరుగుతున్న
పరిశోధనలను సైద్ధాంతికంగా విశ్లేషించిన భావాలెన్నో దీనిలో ఉన్నాయి. పరిశోధన, సిద్ధాంతం,
విశ్లేషణ, సిద్ధాంతం నుండి మరొక సిద్ధాంతం రావడం వంటి మౌలికాంశాలను ఎన్నింటినో దీనిలో
ప్రస్తావించారు.
1. లోకంలో ఎన్నో విషయాలు, విశేషాలు ఉన్నాయి. కొన్నిటిని గురించి మనకు తెలియదు, కొన్నిటిని గురించి కొంత మాత్రం తెలుసు, కొన్నిటిని గురించి కొంత ఎక్కువగా తెలుసు.
సత్యాన్వేషణాతత్పరులై తెలియని విషయాల నన్నిటినీ వెదకి, పరిశీలించి పరిశోధించి 'అసలు విషయ మిది' అని చెప్ప బూనడమే పరిశోధన.
2. పరిశోధన అంటే సామగ్రిని
సేకరించి, విలువకట్టి, సమంజసమైన నిర్ణ యాలు చేయడమని సరళరీతిలో చెప్పవచ్చు.
("Essentially, research is a matter of gathering and
evaluating information in order to be able to draw_reasonable_conclusions"
(J. H. Brunvand, Folhlore.A study and Research Guide, 1978), p. 85.)
3. పరిశోధన ఒక విషయాన్ని గురించిన అవగాహనను, జ్ఞానాన్ని
పెంచే దిగా ఉండాలి. జ్ఞాన పరిధిని విస్తరింపజేయలేనిది పరిశోధన కాదు. తెలిసిన విష
యాన్ని మాటలు మార్చి రాయడం, నాలుగు పుస్తకాల్లో ఉన్నదాన్ని ఐదో పుస్త కంగా
రాయడం, నలుగురికీ తెలిసిన విషయాన్ని తన మాటల్లో రాయడం పరి
శోధన కాదు. ఎవరు ఎలా రాసినా ఏదో కొంత ఉపయోగం ఉండనే ఉంటుంది. ప్రతి రచనలోనూ
కొంతశాతమైనా కొత్తదనం ఉంటుంది. కాని, ఒక విషయాన్ని గురించి సమగ్ర పరిశీలన జరపాలనుకున్న
విద్యార్థి నూతన సూత్రాలను, సిద్ధాంతాలను ప్రతిపాదించడానికి కృషి చెయ్యాలి. ఇలా
ప్రతిపాదించాలంటే సోపపత్తికంగా సామగ్రిని సేకరించవలసి ఉంటుంది. సేకరించిన
సామగ్రిని అత్యంత సూక్ష్మంగా పరిశీలించవలసి ఉంటుంది. వినూత్నాంశాన్నే ప్రతి
పాదించగలుగుతారని ఎల్లవేళలా చెప్పడానికి వీలుకాదు. అయినా, పూర్వ
సిద్ధాం తాలను పునర్నిర్మించాల్సి రావచ్చు, నిర్దుష్టంగా
తీర్చిదిద్దాల్సి రావచ్చు. ఏది చేసినా సత్యాన్వేషణ దృష్టితో, సమస్వయ
వైఖరితో, తదేక దీక్షతో, నిరహం కారంగా, నిర్భయంగా, నిస్సంకోచంగా
చేసే మహత్సాధన పరిశోధన. ఇదొక పవిత్ర కార్యం. సాధ్యమైనంతవరకు సర్వ విద్వాంస
సమ్మతంగా వాస్తవాంశ ప్రతిపాదకంగా, సమగ్రంగా స్వీకృత విషయాన్ని వ్యాఖ్యానం చేయడమే
పరిశోధన.
4. కొత్త సిద్ధాంతాలను రూపొందించేటప్పుడు పాత
సిద్ధాంతాలన్నిటినీ కూల ధో సెయ్యాలని భావించనక్కరలేదు. ఒక విధంగా నూతన
సిద్ధాంతాన్ని ప్రతిపాదించడమంటే జ్ఞానక్షేత్రాన్ని విస్తరింపజెయ్యడమే. అందువల్ల
సిద్ధాంతాలన్నీ సార్వకాలికాలనీ, పరిష్కార యోగ్యాలు కావనీ అనుకోరాదు. పరిశోధనలు
విస్తృ తంగా, లోతుగా సాగేకొద్దీ సిద్ధాంతాల రూపకల్పనలో కొత్త
కొత్త ఆలోచనలు వస్తుంటాయి. విజ్ఞాన పరిధి విస్తృతమవుతూ పోతుంది.
5.
పరిశోధకుడికి
మరోవిధమైన ధైర్యం కూడా ఉండాలి. ఎవరైనా సరైన ఆధారాలను చూపి తనవాదాన్ని పూర్వపక్షం
చేస్తే దాన్ని ఒప్పుకునే ధైర్యం కూడా పరిశోధకుడికి అవసరం. అందరూ మానవులే, అందరికీ
అన్నీ తెలియవు. ఎంత శ్రద్ధ వహించినా ఒక్కొక్క సారి తప్పుదారి పట్టే ప్రమాదం ఉంది.
కాని, తప్పు ఒప్పుకొనే వాడే నిజమైన పరిశోధకుడు.
6.
పరిశ్రమ
పరిశోధకుడికి కావలసిన ఉత్తమ గుణం. నిరంతరాధ్యయన శీలుడు, సతతాభ్యాస బలసంపన్నుడు
ఉత్తమ సంశోధన తత్పరుడు కాగలడు. బుద్ధి శక్తి ఉంటే ముందుకు వస్తాడు. కాని, బుద్ధి
శక్తి కంటె కూడా సతతా భ్యాసం మనిషికి కొండంత బలాన్నిస్తుంది. ఈ అభ్యాసం సక్రమ
పద్ధతిలో సాగడం కూడా ముఖ్యమే. దొరికిన పుస్తకమల్లా చదవడం, చిక్కిన
సంగతు లన్నీ రాయడం, సంపాదించిన సామగ్రి నంతటినీ కుమ్మరించడం మంచిది
కాదు. ఎంతవరకు సామగ్రిని సేకరించాలి, ఎంతవరకు దాన్ని ఉపయోగించుకోవాలి, తెలిసిన
దాన్ని ఎంతవరకు చెప్పాలి అన్నది తెలుసుకోవాలి. ఏదైనా రాసే ముందు ఒకటికి రెండు
సార్లు ఆలోచించాలి.
7.
చదవడం
ఒక కళ, రాయడమూ ఒక కళ. పరిశోధకుడి విషయంలో చదవడం ఒక
శాస్త్రం, రాయగమూ ఒక శాస్త్రం. అంటే పరిశోధకుడు చదవ డమూ, రాయడమూ
ఒక క్రమ పద్ధతిలో సాగించాలని అర్థం. మామూలుగా పుస్తకాన్ని చదివేవారు సంతోషం కోసం
చదువుతారు లేక కాలక్షేపానికి చదువు తారు లేక జ్ఞానార్జనకోసం చదువుతారు. పరిశోధకుడు
తాను విడగొట్టాలనుకున్న సమస్యను దృష్టిలో పెట్టుకొని చదువుతాడు. కొత్త ఆధారాలేమైనా
లభిస్తాయనే దృష్టితో చదువుతాడు, తనకు ఎంతవరకు ఆ పుస్తకం ఉపయోగ పడుతుందో చూచి
చదువుతాడు. రాయడం కూడా ఒక పద్ధతి ప్రకారం రాస్తాడు. శాస్త్రీయ పద్ధతుల ననుసరించి
రాస్తాడు. ఆధారాలను చూపించకుండా, తనకు తోచినది రాయడం, భావుకతను చూపించడం, ఆవేశ
పడడం పరిశోధకుడు చేయదగినవి కావు.
8.
సాహిత్యాది
కళల్ని గూర్చిన పరిశోధనను విశ్లేషణాత్మకమనీ, జంతుశాస్త్రాదుల్ని
గూర్చిన పరిశోధనను ప్రయోగాత్మకమనీ చెప్పవచ్చు. కొన్ని ప్రయోగాలను జరిపి ఫలితాలను
నివేదికల రూపంలో, పట్టిక రూపంలో, రేఖా చిత్రాల రూపంలో
అందించడం ప్రయోగాత్మక పరిశోధనలో భాగం. ప్రత్యక్ష ప్రయోగంవల్ల సాగించే
శాస్త్రపరిశోధన అనేక విధాల కళాపరిశోధనకంటె వేరవుతుంది. విశ్లేషణాత్మక పరిశోధన
ఎక్కువ వివరణాత్మకంగా ఉంటుంది. శాస్త్రంలో ఉన్న విషయాలను ఉన్నట్లుగా చెప్తే చాలు.
సాహిత్యాదుల విషయంలో సూత్రరూపంలో చెప్తే చాలడు; వివరించాలి, విశ్లేషించి
చూపాలి. అయితే కళా పరిశోధనకూడా శాస్త్రీయంగా (scientific) జరపాలి
అనే విషయాన్ని మర్చి పోకూడదు. తర్కబద్ధమైన విశ్లేషణతో, సక్రమ విధానాలతో, వివేకంతో, వివే
చనతో జరిపేది ఏదైనా శాస్త్రీయమే.
9.
మొత్తంమీద
కొంగొత్త ఫలితాలను అందించాలనే ఆశయంతో చేసే పరి శోధనకూడా ఒక సృజనశీంక్రయ ఒక్కసారి
పరిశోధకుడు తన పరిశోధన పద్ధతులను తానే నిర్మించుకోవలసి ఉంటుంది. అలాంటప్పుడు
పరిశోధకుడే శాస్త్ర కారుడూ అవుతాడు. అందువల్ల వృశోధకుడు లక్షణకర్తగా, వ్యాఖ్యాతగా, దార్శ
నికుడుగా, సృజనశీల రచయితగా, వివేచనాపరుడుగా బహురూపాలను
దాల్చ వలసి ఉంటుంది. వీరిఏమైనా సత్యన్వేషణే పరిశోధన ప్రథను కర్తవ్యం అన్న దాన్ని
మరచిపోరాదు.
ఇలా పరిశోధన నిర్వచనం, లక్షణాలు, పరిశోధకునికి ఉండవలసిన లక్షణాలు, పరిశోధన
చేయడంలో గల వివిధ పద్ధతులు, శాస్త్ర పరిశోధనలకు, సాహిత్య, కళా పరిశోధనలకు మధ్య గల
భేదాలను ఎంతో లోతుగా విశ్లేషించారు. తాను అప్పటికే ఆంగ్ల పరిశోధన విధానాలకు
సంబంధించిన గ్రంథాలను అధ్యయనం చేసినట్లు ఆయన ఈ పుస్తకంలో పేర్కొన్న అంశాలు, దాని
రిఫరెన్సులు తెలియజేస్తున్నాయి.
డా. ఆర్వీయస్ సుందరంగారి ‘పరిశోధన పద్ధతులు’
పుస్తకం తర్వాతనే ఈ రంగంలో కొంచెం సీరియస్ గా పరిశోధన పద్ధతుల గురించి
పట్టించుకోవాలనే చైతన్యంతో చాలా పుస్తకాలు వచ్చాయి. అటువంటి వాటిలో, డా. ఎస్. జయప్రకాష్‌ గారు ‘పరిశోధన
విధానం’పేరుతో 1992లో ప్రచురించిన పుస్తకం ఒకటి. దీనిలో పరిశోధనకు కావలసిన
మౌలికాంశాలను వివరించడం వల్ల ఈ పుస్తకం బాగా ప్రాచుర్యంలోకి వచ్చింది. కేవలం భాషా, సాహిత్య పరిశోధనలపై మాత్రమే ఈ పుస్తకం ఎక్కువగా
దృష్టిని కేంద్రీకరించకండా పరిశోధన, పరిశోధకునికి
ఉండవలసిన లక్షణాలు, సిద్ధాంత
గ్రంథ స్వరూప స్వభావాలు, ఉపయుక్త
గ్రంథ రచన వంటి అంశాల్ని పరిచయం చేసింది. పరిశోధకులకు కొన్ని ముఖ్యాంశాలను సూటిగా
తెలుసుకోవడానికి ఈ పుస్తకం ఉపయోగపడుతుంది. దీని తర్వాత వచ్చిన పుస్తకాల్లో అప్పటికే వివిధ పుస్తకాలకు పీఠికలుగా రచించిన
వాటిని మరికొన్ని విషయాలను చేర్చి ఆచార్య జి.వి., సుబ్రహ్మణ్యం ‘జీవియస్‌ వ్యాసాలు’ పేరుతో 1993లో ప్రచురించారు. ఇది తెలుగు భాషా సాహిత్య
విమర్శ, పరిశోధనల వర్గీకరణ, విశ్లేషణలను తెలుసుకోవడానికి ఉపయోగపడుతుంది.ఇది ఒక
సైద్ధాంతిక దృక్పథంతో వెలువడిన గ్రంథం. విశ్లేషణకు ప్రాధాన్యాన్నిచ్చిన
పుస్తకం. డా.ఆర్వీయస్ సుందరంగారు తన
పరిశోధన పద్ధతుల్లో రెండు మూడు విషయాలుగా చెప్పిన విమర్శకు-పరిశోధనకు మధ్య గల భేద
సాదృశ్యాలను దీనిలో సుదీర్ఘంగా విశ్లేషించారు. ఆచార్య రాచపాళెం చంద్రశేఖర రెడ్డి, ఆచార్య హెచ్‌.ఎస్.బ్రహ్మానంద కలిసి రచించిన
‘సాహిత్య పరిశోధన సూత్రాలు’(1997) గ్రంథం ప్రస్తుతం ఉన్న గ్రంథాల్లో ప్రామాణిక
గ్రంథంగా చెప్పదగింది. దీనిలో ఒక పరిశోధనాంశాన్ని ఎలా చేయాలో కూడా విశ్లేషించారు.
డా.కుసుమాబాయి,డా. కులశేఖరరావుగార్లు
కలిసి రచించిన ‘పరిశోధన సూత్రాలు’ (2000)
గ్రంథం కూడా తెలుగు పరిశోధన పద్ధతులను వివరించేదే. ఆధునిక కాలంలో సోషల్ మీడియాలో వచ్చేవాటిని కూడా
ఎలా రిఫరెన్స్ ఇవ్వాలో చెబుతూ ఆచార్య పులికొండ సుబ్బాచారిగారు ‘పరిశోధన విధానం
సిద్ధాంత గ్రంథ రచన’ పేరుతో 2014 లో ఒక గ్రంథాన్ని ప్రచురించారు.దీనికి రావలసినంత
పేరు రాలేదు. ఆచార్య గంగిశెట్టి
లక్ష్మీనారాయణగారు ‘సాహిత్య పరిశోధనా కళ: విధానం (2017)లో తెలుగు సాహిత్య విమర్శ
పద్ధతులను పోలిన పద్ధతులు పరిశోధనలో కూడా ఉంటుందని వాటిని సోదాహరణంగా వివరిస్తూ ఈ
పుస్తకాన్ని రచించారు. దీనిలో తెలుగు సాహిత్య పరిశోధనలో ఉపయోగించవలసిన పద్ధతులను
వివరించడంలో ఒక అడుగు ముందుకు వేసింది. కానీ, డిడక్టివ్ మెథడ్, ఇండక్టివ్ మెథడ్స్
గురించి పరిచయం చేయడంలో పాటు తెలుగు పరిశోధనలో తీసుకోవాలసిన జాగ్రత్తలను
ఎన్నింటినో ఈ పుస్తకం తెలియజేస్తుంది. దీనికి డా.దార్ల వెంకటేశ్వరరావు సంపాదకులుగా
వ్యవహరించి, సంపాదకీయంలో ప్రస్తావించిన అంశాలు సృజన సాహిత్యానికీ, సాహిత్య
విమర్శకు, సాహిత్య పరిశోధనకు మధ్య గల భేద సాదృశ్యాలతో పాటు, వాటిని అధ్యయనం చేసే
విధానం కూడా వ తెలియజేయడం ఒక విశిష్టత.
ప్రస్తుతం అయితే, ఆచార్య
వెలుదండ నిత్యానందరావుగారు పరిశోధన గురించి నిరంతరం తాజాకరిస్తూ విశ్వవిద్యాలయాల్లో
తెలుగు పరిశోధన పేరుతో రెండు పుస్తకాల్ని ప్రచురించి, వివిధ తెలుగు పరిశోధనలను
వివరిస్తూనే, వాటి ప్రవేశికలో తెలుగు పరిశోధన తీరుతెన్నులను విశ్లేషించారు. దీనిలో
కూడా పరిశోధకులకు కొన్ని మెళకువలు
ఉన్నాయి. పరిశోధకుడికి పరిశోధనలో
అడుగుపెట్టిన వెంటనే పరిశోధనాంశాన్ని ఎన్నుకోవడంలో, దానికి సంబంధించిన సమాచార
సేకరణలో, దాన్ని రాయడంలో ఎదురయ్యే సమస్యలన్నీ కృత్యాద్యవస్థగా ఎంతో ఆసక్తిగా
వివరించారు. పరిశోధకుడు తనకు కావలసిన సమాచారాన్ని ఎలా సేకరించాలో చక్కగా
పేర్కొన్నారు. గ్రంథాలయాలు, దానిలో మళ్లీ విజ్ఞాన సర్వస్వాల్నీ, పత్రికల్నీ ఎలా
ఉపయోగించుకోవాలో, ఎలా రాసుకోవాలో కూడా వివరించారు. సేకరించిన సమాచారాన్ని
రాసుకొని, దాన్నెలా అమర్చుకోవాలో ‘ఆలోచన-అన్వేషణ’ పేరుతో అనేకమైన ప్రాక్టికల్
ప్రోబ్లమ్స్ కి సమాధానాలుగా వివరించారు. తర్వాత సిద్ధాంత గ్రంథం లో ఏయే అంశాలు ఏయే
వరుసలో ఉండాలో సిద్దాంత వ్యాస రచన అధ్యాయంలో చెప్పారు. దీనిలో ప్రథమ, ద్వితీయ
ముద్రణలను రాయాల్సిన పద్ధతులను కూడా
చక్కగా విశదీకరించారు. ఆ తర్వాత
అధస్సూచికలు, ఉల్లేఖనాలు, ఉదాహృతాలు ఎలా ఉండాలో సోదాహరణంగా సూచించారు. ఆ తర్వాత
అనుబంధాలు, ఉపయుక్తగ్రంథ సూచికలు వంటివాటిని ఎలా సమకూర్చుకోవాలో స్టైల్ షీట్స్
ఆధారంగా తెలుసుకోవాల్సిన అంశాల్ని వివరించారు.
ఈ విధంగా తెలుగు పరిశోధన బాగుపడాలనే తపనతో తెలుగుపరిశోధన పద్ధతులు
పుస్తకాన్ని డా.ఆర్వీయస్ సుందరంగాగారు అందించారు.
తెలుగు భాషా, సాహిత్యాలకు విశేషమైన కృషి చేసిన ఆచార్య ఆర్వీయస్ సుందరంగారి జీవితం, రచనలపై ఒక ప్రత్యేకసంచిక తీసుకొని
రావడమంటే ఆయన సాహిత్యాన్ని భవిష్యత్తు తరాలవారు అర్థంచేసుకోవడానికి చేసే ఒక
మహోన్నతమైన పనిగా భావిస్తున్నాను. ఆయనకు 75 సంవత్సరాలు నిండిన సందర్భంగా నా
హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలను తెలియజేస్తూ, వారు నిండు నూరేళ్లు జీవిస్తూ తెలుగు భాషా,
సాహిత్యాలకు విశేషమైన సేవలను అందించాలను కోరుకుంటున్నాను.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి