మా యూనివర్శిటీ హాస్టల్లో
మిగిలిన అన్నం పట్టికెళ్ళడానికి
తెల్లవారగట్ల వచ్చే తల్లి దీన వదనంలో
మా అమ్మ రూపం అందంగా కనిపిస్తుంది.
నన్ను పెంచిన తీరు ఆ తల్లి లో ప్రతిబింబిస్తుంటే
నా కళ్ళ ఎడారిని
ఓ జాలి నిట్టూర్పు ఆర్ద్రమై తడుపుతంది దయతో!
మా ఊరి పెళ్ళి పందిళ్ళలో
అమ్మ చేతుల్లో ఆకలి పాత్రనై ఒదిగినప్పుడు
చెత్త కుప్పల్లోనైనా పడేసి రంకేసే
కర్కశ కేకలకు తల్లడిల్లిన నా తల్లి హృదయాన్ని
అప్పుడప్పుడూ చూస్తుంటాను నిస్సహాయంగా!
చీకటి గదిలో ఒంటరినై
నాలో నేను కొట్టుకు పోతుంటాను కన్నీటి కెరటాల్లో!
ఎక్కడ్నుండో అమ్మ అమృత హృదయమై
లాలిస్తుంది
జోలపాడుతుంది
ఆకలీ అవమాన ప్రపంచాల్నిజయించమంటూ
మేలుకొలుపు గీతాల్ని వినిపిస్తుంది!
( ఈ కవిత రంజని వాళ్ళు ప్రచురించిన "అమ్మ" కవితా సంకలనంలో కూడా ఉంది)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి